Vergelijk je niet met de ander, je weet niet wat er vanbinnen gebeurt
Een verhaal over yoga, weerstand en jezelf leren dragen.
Ben je nieuw hier? Kijk zeker ook naar mijn UIT-knop bundel
Jouw lichaam wil eerst landen, voordat het kan openen.
Jouw lichaam wil eerst landen, voordat het kan openen.
Ashram-leven in India
Ik wil je vandaag meenemen naar het ashram-leven.
Misschien wist je het al, misschien ook niet, maar ik heb ooit een Hatha Yoga Teacher Training gedaan in India.
Misschien wist je het al, misschien ook niet, maar ik heb ooit een Hatha Yoga Teacher Training gedaan in India.
Een paar uur met de bus vanaf Pune, in Nasik, Yoga Point, ook wel Yoga Vidya Gurukul genoemd.
Als je geluk hebt, en dat had ik! is er een plek welke je ruim op voorhand kan boeken en dan ben je een maand intern.
Back to basic.
Alles lever je in: je spullen, je ritme, je privacy, want je slaapt met vier mensen op een kamer, je “ik doe het wel zelf”-energie.
Back to basic.
Alles lever je in: je spullen, je ritme, je privacy, want je slaapt met vier mensen op een kamer, je “ik doe het wel zelf”-energie.
Toen had ik nog geen smartphone (bewust, trouwens).
Had je die wel, dan moest je ’m inleveren.
’s Avonds kon je even bellen vanuit de algemene telefoon.
Dat was het.
Had je die wel, dan moest je ’m inleveren.
’s Avonds kon je even bellen vanuit de algemene telefoon.
Dat was het.
De dagen begonnen vroeg om 5.00, met herbal tea, daarna mantra’s en Hatha yoga practice. Good Morning!
Piep en kraak...haha.
Ayurvedisch eten, veel stilte, veel oefening, teachings, veel aanwezigheid.
Geen koffie, geen alcohol, geen suiker (alleen cane sugar).
Piep en kraak...haha.
Ayurvedisch eten, veel stilte, veel oefening, teachings, veel aanwezigheid.
Geen koffie, geen alcohol, geen suiker (alleen cane sugar).
En ik kwam daar binnen met een sportief lichaam, maar ook met weinig yoga-ervaring en vooral: het verlangen om te leren.
Ik wist: ik moet hier zijn.
Ik wist: ik moet hier zijn.
De hoofdstand en de tranen
Een paar maanden eerder had ik een power yogales gevolgd op een groot sportcongres.
Tony Goes gaf les, ik volgde haar Poweryoga les en we sloten de yoga flow af met een hoofdstand. Van enkele minuten..
Tony Goes gaf les, ik volgde haar Poweryoga les en we sloten de yoga flow af met een hoofdstand. Van enkele minuten..
Omdat ik sportief was, lukte dat trucje. (Ik werkte toen nog in de sportschool, Sporty Spice, even voor je beeldvorming. Spinning, Bootcamp, Zumba etc)
Gewoon doen, niet nadenken, lichaam omhoog en staan.
Gewoon doen, niet nadenken, lichaam omhoog en staan.
Maar toen ik daarna in de child’s pose kwam… moest ik huilen.
Het leek wel of ik niet meer kon stoppen.
Zonder reden.
Zonder waarschuwing.
Het leek wel of ik niet meer kon stoppen.
Zonder reden.
Zonder waarschuwing.
Mijn hele systeem zei:
Wow. Hier gebeurt iets.
Het was zó intens.
En dat moment bleef altijd hangen.
Ik wist 'hier wil ik iets mee, maar nu nog niet'.
Jaren later, nog na de ashram en mijn reis tijd, deed ik een Poweryoga Teacher Training bij haar. Misschien ook wel leuk te weten.
Wow. Hier gebeurt iets.
Het was zó intens.
En dat moment bleef altijd hangen.
Ik wist 'hier wil ik iets mee, maar nu nog niet'.
Jaren later, nog na de ashram en mijn reis tijd, deed ik een Poweryoga Teacher Training bij haar. Misschien ook wel leuk te weten.
En dan kom je in de ashram…
Fast forward naar India.
Ik zat daar op mijn matje tussen mensen die soms álles konden: volle lotushouding, voeten boven op hun dijen, rug kaarsrecht, urenlang. Ogen gesloten.
Net buddha's.
Ik zat daar op mijn matje tussen mensen die soms álles konden: volle lotushouding, voeten boven op hun dijen, rug kaarsrecht, urenlang. Ogen gesloten.
Net buddha's.
En ik zat daarnaast…
In kleermakerszit, knieën zo hoog dat ze bijna mijn oksels raakten, onderrug rond, pijn overal, en vooral: mijzelf te vergelijken met iedereen.
In kleermakerszit, knieën zo hoog dat ze bijna mijn oksels raakten, onderrug rond, pijn overal, en vooral: mijzelf te vergelijken met iedereen.
En dat voelt NIET lekker, hè?
Je ziet die soepele lichamen, die volle lotus, die open heupen, en je denkt:
Waarom kan ík dat niet? Ik voelde me een mislukkeling.
Wie dacht ik wel te zijn, hier op een Yoga Teacher Training.
Maar ja... ik was er wel.
Je ziet die soepele lichamen, die volle lotus, die open heupen, en je denkt:
Waarom kan ík dat niet? Ik voelde me een mislukkeling.
Wie dacht ik wel te zijn, hier op een Yoga Teacher Training.
Maar ja... ik was er wel.
En daarbij, weet je niets van wat er in dat andere lichaam leeft.
Maar bovenal in hun gedachten. Misschien is het helemaal niet stil in hun gedachten.
Hoe lang bewegen zij als 'als een yogi'
Hoeveel uren hebben zij op de mat gestaan?
Wat is de geschiedenis van hun lichaam?
En de verbinding daarmee.
Zijn ze warm en liefdevol opgegroeid, veel geknuffeld of juist verhard en afstandelijk?
Hoe is het met hun opgeslagen emoties in die spieren.
Maar bovenal in hun gedachten. Misschien is het helemaal niet stil in hun gedachten.
Hoe lang bewegen zij als 'als een yogi'
Hoeveel uren hebben zij op de mat gestaan?
Wat is de geschiedenis van hun lichaam?
En de verbinding daarmee.
Zijn ze warm en liefdevol opgegroeid, veel geknuffeld of juist verhard en afstandelijk?
Hoe is het met hun opgeslagen emoties in die spieren.
En ik had óók iets van volharding.
Ik wilde leren.
Ik zie dat er gewone mensen zijn, net als ik, van vlees en bloed, ook Westerlingen, die het kunnen.
Dan is het voor mij óók mogelijk.
Ik zie dat er gewone mensen zijn, net als ik, van vlees en bloed, ook Westerlingen, die het kunnen.
Dan is het voor mij óók mogelijk.
Omdat ik zoveel pijn had met zitten, mocht ik uiteindelijk achterin, op het trappetje.
Alsof je op een meditatiekussen zit. Alleen daar deden ze in de ashram niet aan....
Alsof je op een meditatiekussen zit. Alleen daar deden ze in de ashram niet aan....
Dat gaf me ruimte om rechtop te kunnen zitten en me te focussen op wat we daar kwamen doen.
En niet alleen op de pijn.
Ik voelde me 'de loser van de klas', achteraf besef ik dat dit 100% in mijn mind was. Niemand heeft dit hardop tegen me gezegd.
En tegelijkertijd ook heel dapper dat ik toegaf aan mezelf dat ik nog niet zo ver was.
En dat het écht verschil maakt als je met je bekken wat hoger zit.
Het geeft zó veel ruimte.
Waarin haal jij jezelf omlaag lieve lezer? En waarin mag je best trots zijn op jezelf, omdat je hulp gevraagd hebt bijvoorbeeld.
Dat was toen.
De opmerkingen online (die je vast herkent)
En het grappige is: nu post ik wel eens een reëel op social media, waarin ik een oefening soepel uitvoer, en dan krijg ik reacties zoals:
Ja maar dat kan ik niet hoor!
Alleen soepele mensen doen dit.
Nou, ik zou afbreken als ik dit doe.
Alleen soepele mensen doen dit.
Nou, ik zou afbreken als ik dit doe.
Als eerste zie en voel ik de weerstand van de mensen die 'negatief' reageren.
Maar weet dus ook.
Het gaat nooit om het kunstje.
Het gaat om: wat gebeurt er vanbinnen?
Het gaat om: wat gebeurt er vanbinnen?
Want stijfheid is niet alleen maar spieren.
Het komt door onze gedachten.
Maar ook door vastgezette emoties.
Te veel dragen.
Teleurstellingen.
Verdriet.
Pleasen.
Jezelf klein houden.
Het komt door onze gedachten.
Maar ook door vastgezette emoties.
Te veel dragen.
Teleurstellingen.
Verdriet.
Pleasen.
Jezelf klein houden.
Dat gezegd hebbende: iedereen heeft een ander skelet.
Als we kijken naar de anatomie. Niet iedereen kan anatomisch in die lotus, of in de houding zoals in de video hierboven.
Maar dat hoeft ook niet.
Het kan te maken hebben met hoe bijvoorbeeld de kop van je bovenbeen in het gat van je bekken steekt.
Hoe is de hoek? Hoe groot is de kop? Hoe breed/wijd is de opening van je bekken.
En de vraag is dus wáárom willen we een bepaalde houding of oefening kunnen?
En! De houding op zichzelf is nooit het doel. Het is het middel tot je doel.
Als we kijken naar de anatomie. Niet iedereen kan anatomisch in die lotus, of in de houding zoals in de video hierboven.
Maar dat hoeft ook niet.
Het kan te maken hebben met hoe bijvoorbeeld de kop van je bovenbeen in het gat van je bekken steekt.
Hoe is de hoek? Hoe groot is de kop? Hoe breed/wijd is de opening van je bekken.
En de vraag is dus wáárom willen we een bepaalde houding of oefening kunnen?
En! De houding op zichzelf is nooit het doel. Het is het middel tot je doel.
De echte oefening zit nooit in de houding
Wat jij oefent op de mat is omgaan met jezelf.
Yoagbeoefening >>> de naam zegt het al.
Yoagbeoefening >>> de naam zegt het al.
Je oefent.
👉 Hoe ga je om met weerstand?
👉 Wat gebeurt er wanneer het niet gaat zoals je wil?
👉 Wat denk je over jezelf?
👉 Hoe praat je tegen jezelf?
👉 Wanneer haak je af, en waarom?
👉 Wat gebeurt er wanneer het niet gaat zoals je wil?
👉 Wat denk je over jezelf?
👉 Hoe praat je tegen jezelf?
👉 Wanneer haak je af, en waarom?
Dát is voor mij yoga.
Dát is mijn inziens lichaamswerk.
Dát wat je op de mat leert over je zelf, neem je mee de echte wereld in.
Elke dag hier op aarde hebben we onze uitdagingen. Hoe ga je daar mee op?
We gebruiken de houdingen als middel tot het doel. Zelfinzicht, zelfliefde, emoties reguleren, doorademen, verzachten ook als we spanning ervaren etc.
En já, als we vaker bewegen, oefeningen doen, dan worden we soepeler op die plekken, maar dus ook in onze mind.
Dát is mijn inziens lichaamswerk.
Dát wat je op de mat leert over je zelf, neem je mee de echte wereld in.
Elke dag hier op aarde hebben we onze uitdagingen. Hoe ga je daar mee op?
We gebruiken de houdingen als middel tot het doel. Zelfinzicht, zelfliefde, emoties reguleren, doorademen, verzachten ook als we spanning ervaren etc.
En já, als we vaker bewegen, oefeningen doen, dan worden we soepeler op die plekken, maar dus ook in onze mind.
Dat wat je oefent op de mat, wat je leert over jezelf helpt je 'in de grote mensenwereld daarbuiten'.
EN besef!
Dat wanneer de dag komt dat jouw ziel jouw lichaam verlaat, dan neemt je ziel alle lessen mee die het geleerd heeft in dit leven.
Op de mat en daarbuiten. Jouw levenslessen en levenswijsheid.
Niet die perfecte hoofdstand, Vinyasa Yoga Flow of iets in de trant. Want het lichaam die al die kunstjes kon, dat blijft achter.
Dat wanneer de dag komt dat jouw ziel jouw lichaam verlaat, dan neemt je ziel alle lessen mee die het geleerd heeft in dit leven.
Op de mat en daarbuiten. Jouw levenslessen en levenswijsheid.
Niet die perfecte hoofdstand, Vinyasa Yoga Flow of iets in de trant. Want het lichaam die al die kunstjes kon, dat blijft achter.
En geloof me:vik heb mensen gezien die álles konden qua houdingen.
Advanced trainings, ingewikkelde poses, maar dit waren niet per se leukere of zachtere mensen.
Advanced trainings, ingewikkelde poses, maar dit waren niet per se leukere of zachtere mensen.
De karmayoga-spiegel
Iedere dag deed iedereen karmayoga: de zaal vegen, helpen in de keuken, werken in de tuin… gewoon bijdragen.
En er was iemand die alles kon, al die moeilijke houdingen, maar boos werd en uiteindelijk zijn spullen gepakt heeft en is vertrokken, omdat hij “zoveel had betaald”
en daarom vond dat hij niet hoefde te helpen.
en daarom vond dat hij niet hoefde te helpen.
Maar dat is géén yoga. Dat is ego in een stretchy broek.
Ik zie het andersom ook.
In mijn yogalessen bijvoorbeeld hier in Oostenrijk. Er zijn áltijd mensen die zichzelf vergelijken met diegene die naast hen zit, of met mij.
Maar we hebben allemaal een andere geschiedenis met ons lichaam, we hebben allemaal een andere dagelijkse invulling, sommige dames hier zijn daarbij 30 jaar ouder dan ik. En we zijn allemaal anders.
Ik zeg dan ook wel 100x in een les (wellicht iets overdreven, maar zeker wel 50x) dat je moet doen wat past bij jouw lichaam, dat je moet luisteren naar de signalen van je lichaam en evt een hulpmiddel als een meditatiekussen, blok of riem mag gebruiken.
Dat het tof is voor je ego wanneer je met je handen bij je tenen kan, jezelf kan liften of in balans blijft staan terwijl je je teen vast houdt en een twist maakt MAAR dat je hierdoor niet per se een aardiger mens bent,
Of dat wanneer je dit niet kan je ineens minder leuk bent.
Nope. Bullshit.
Wat het wel is: is een oefening om ten aller tijde aardig te blijven naar jezelf.
En te observeren wat er ín je binnenwereld gebeurt.
En vooral om door te ademen 😁
Ik zie het andersom ook.
In mijn yogalessen bijvoorbeeld hier in Oostenrijk. Er zijn áltijd mensen die zichzelf vergelijken met diegene die naast hen zit, of met mij.
Maar we hebben allemaal een andere geschiedenis met ons lichaam, we hebben allemaal een andere dagelijkse invulling, sommige dames hier zijn daarbij 30 jaar ouder dan ik. En we zijn allemaal anders.
Ik zeg dan ook wel 100x in een les (wellicht iets overdreven, maar zeker wel 50x) dat je moet doen wat past bij jouw lichaam, dat je moet luisteren naar de signalen van je lichaam en evt een hulpmiddel als een meditatiekussen, blok of riem mag gebruiken.
Dat het tof is voor je ego wanneer je met je handen bij je tenen kan, jezelf kan liften of in balans blijft staan terwijl je je teen vast houdt en een twist maakt MAAR dat je hierdoor niet per se een aardiger mens bent,
Of dat wanneer je dit niet kan je ineens minder leuk bent.
Nope. Bullshit.
Wat het wel is: is een oefening om ten aller tijde aardig te blijven naar jezelf.
En te observeren wat er ín je binnenwereld gebeurt.
En vooral om door te ademen 😁
De les die ik voor altijd meeneem
Vergelijk je niet met een ander.
Je hebt geen idee wat er daar vanbinnen gebeurt.
Je kan beter elke dag oefenen en na bijv één jaar even achterom kijken.
En vergelijken met de versie van jezelf die je eerst was en die je NU bent.
Je hebt geen idee wat er daar vanbinnen gebeurt.
Je kan beter elke dag oefenen en na bijv één jaar even achterom kijken.
En vergelijken met de versie van jezelf die je eerst was en die je NU bent.
En:
Je wordt geen mooier mens van kunstjes, maar van hoe je met jezelf en de ander omgaat.
Als jij elke dag één minuut je ogen sluit, je adem voelt, een kleine heupopener doet, dan groei je.
Dan opent je lichaam.
Dan kom je thuis. En hoe ver je dan in de houding komt...
Dan kom je thuis. En hoe ver je dan in de houding komt...
Mini-opdracht 🌿
Een zachtere oefening dan je denkt:
- Ga zitten.
- Sluit 30 seconden je ogen.
- Adem naar het gebied dat wat “krap” voelt vandaag.
- Zeg zacht: met een kleine glimlach op je gezicht
Ik adem in en voel ruimte in mij ontstaan
Ik adem uit en verzacht
- Sluit 30 seconden je ogen.
- Adem naar het gebied dat wat “krap” voelt vandaag.
- Zeg zacht: met een kleine glimlach op je gezicht
Ik adem in en voel ruimte in mij ontstaan
Ik adem uit en verzacht
Meer is het niet.
Maar precies dát opent je lichaam.
Elke dag een beetje.
Maar precies dát opent je lichaam.
Elke dag een beetje.
🧡
Dat is wat ik jou gun:
dat jij jezelf leert kennen.
Zonder vergelijk.
Zonder oordeel.
Zonder haast.
Dat is wat ik jou gun:
dat jij jezelf leert kennen.
Zonder vergelijk.
Zonder oordeel.
Zonder haast.
Dat is waar jouw zachte vuurkracht woont.
Heb jij een vraag?
Dan maak ik er een blog over! Stuur me een DM of mail me op nathalie@nandita.nl
0 Comments